WARSZAWSKA HODOWLA HOVAWARTÓW "EVEN HOV" FCI

Hovawart szczeniaki 2022, hodowla hovawart Warszawa, szczenięta hovawart 2022

CHOROBY ZAKAŹNE PSÓW



WŚCIEKLIZNA

Zakażenie następuje w efekcie pogryzienia, zadrapania lub poprzez uszkodzoną skórę, na skutek kontaktu ze śliną chorego zwierzęcia.
Wirus atakuje układ nerwowy. Jest to choroba śmiertelna, zwalczana w Polsce z urzędu. Każde podejrzenie należy zgłosić do Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej.

Nie wolno leczyć zwierząt chorych na wściekliznę, a te, u których choroba została rozpoznana, natychmiast się usypia.

W Polsce obowiązkowi szczepienia podlegają psy po ukończeniu drugiego miesiąca życia.
Odporność jest wytwarzana w ciągu miesiąca po szczepieniu. Aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie jest wymagane przy przekraczaniu granic innych państw.

NOSÓWKA

Atakuje przede wszystkim psy, norki i fretki. Infekcja szerzy się głównie przez kontakt bezpośredni, drogą kropelkową lub pokarmową. Im większe zagęszczenie populacji zwierząt (miasto!), tym większe ryzyko zakażenia nosówką.

Objawy

Po tygodniu od zarażenia pojawiają się objawy zapalenia spojówek oraz układu oddechowego lub pokarmowego. Tę formę nosówki określa się tradycyjnie jako postać nieżytową (w odróżnieniu od postaci nerwowej).
Postać nieżytowa ma różny przebieg: z ropnym zapaleniem spojówek i błony śluzowej nosa, kaszlem, biegunką, wymiotami, krostkami na skórze brzucha. Postać nerwowa objawia się niezbornością ruchów, niedowładem, porażeniami, okresowymi tikami i drżeniem mięśni, padaczką.
Nosówka nieżytowa może przebiegać bezobjawowo. Nieleczona prowadzi do wystąpienia objawów nerwowych po 4 lub więcej tygodniach.

Powikłania ze strony układu nerwowego zdarzają się często i są bardzo poważne. Właśnie one są przyczyną wysokiej śmiertelności psów chorych na nosówkę. Przy nosówce nerwowej rokowanie jest niepewne; takie psy rzadko wracają do zdrowia.
Czasem pozostają im trwale uszkodzenia neurologiczne.

Dlatego tak ważne jest szczepienie szczeniąt. Ale nosówka atakuje nie tylko szczenięta. Pies nie doszczepiany w następnych latach, w piątym-szóstym roku życia staje się ponownie wrażliwy na tę chorobę. Właśnie w tym późniejszym wieku ma ona zwykle postać nerwową, wyjątkowo ciężką; nierzadko śmiertelną.

PARWOWIROZA (tzw. TYFUS PSI)

Wirus wywołujący parwowirozę jest wyjątkowo odporny na środki dezynfekcyjne i wysoką temperaturę. Może utrzymywać się nawet przez rok. W kale zachowuje zakaźność do 6 miesięcy (w temperaturze pokojowej).

W efekcie środowisko miejskie jest powszechnie skażone.

Źródłem zakażeniawydzieliny i wydaliny psów chorych, a także zakażonych bezobjawowo. Zarazki są wydalane wraz z kalem podczas biegunki - krótko, ale w ogromnych ilościach.
Objawami parwowirozy jest nadostre lub ostre zapalenie żołądka i jelit, często krwotoczne, biegunka, wymioty, powodujące silne osłabienie i odwodnienie. W przypadku postaci nadostrej śmierć następuje w ciągu kilku godzin.

LEPTOSPIROZA

Zarażenie wywołują bakterie - krętki - znajdujące się w stojącej wodzie. Na leptospirozę zapadają najczęściej psy żyjące na wsi, zwłaszcza w podmokłych okolicach. Zakażają się, np. łapiąc szczury. W miastach zakażenie następuje przez kontakt bezpośredni z psem nosicielem.
Głównym objawem leptospirozy zwykle bywa zapalenie wątroby (żółtaczka) i nerek (mocznica).

Do objawów dochodzi gorączka, brak apetytu, wymioty, mięśniobóle, utrata sił, sztywny chód, biegunka.
Choroba może przebiegać z wybroczynami krwawymi (wylewami) w błonach śluzowych, a wymiociny, kał i mocz zawierają domieszkę krwi.
Postać ostra w ciągu trzech dni może doprowadzić do śmierci.

CHOROBA RUBARTHA (ZAKAŹNE ZAPALENIE WĄTROBY)

Infekcja przenosi się w kontaktach bezpośrednich - wskutek polizania moczu, kału, śliny zakażonego zwierzęcia.
Po zakażeniu wirus umiejscawia się i mnoży początkowo w migdałkach i węzłach chłonnych, później dociera do płuc, wątroby, śledziony, nerek, mózgu, oczu.

Objawy:
Choroba przypomina zatrucie. U dorastających szczeniąt lub dorosłych psów często ogranicza się do zapalenia tchawicy i oskrzeli lub niezbyt poważnego zapalenia jelit.
Ale u młodszych szczeniąt charakteryzuje się ciężkim przebiegiem z wysoką temperaturą, osłabieniem, zapaleniem migdałków, apatią i utratą apetytu.

Zazwyczaj występują też wymioty i biegunka. Może się pojawić światłowstręt i zapalenie spojówek z surowiczym wypływem z worków spojówkowych. Bolesność wątroby powoduje niechęć do poruszania się.
Czasami choroba ma charakter nadostry, kończący się śmiercią po kilku godzinach.

Po wyzdrowieniu - po ok. 4 tygodniach od ustąpienia objawów ostrych - często pojawia się zmętnienie jednej lub rzadziej obu rogówek (chorobę Rubartha nazywa się z tego powodu chorobą niebieskiego oka). Zmętnienie trwa 1-2 tygodnie i mija powoli aż do odzyskania pełnej zdolności widzenia i przezroczystości rogówki.

KASZEL KENELOWY (PSIARNIANY) - ZAPALENIE TCHAWICY I OSKRZELI

Jest to bardzo rozpowszechniony zespół schorzeń układu oddechowego, mogących występować jednocześnie lub oddzielnie.
Zagrożone tą choroba są duże skupiska psów - hodowle, schroniska, wystawy.

W krótkim czasie choroba obejmuje wiele zwierząt.

Zakażenie szerzy się łatwo przede wszystkim drogą kropelkową podczas kontaktu bezpośredniego.
Duże ilości zarazków są rozpylane w czasie kaszlu.

Choroba trwa 7-14 dni. Ma tendencje do samodzielnego ustąpienia, o ile nie dojdzie do przewlekłego zapalenia oskrzeli, objawiającego się długotrwałym kaszlem.

Szczepionki przeciwko kaszlowi kenelowemu zawierają wirus parainfluenzy, a dodatkowo adenowirus typu 2, który jest jednym z czynników wywołujących kaszel kenelowy, a jednocześnie powoduje wytworzenie odporności na chorobę Rubartha. W celu uzyskania pełnej ochrony przed kaszlem kenelowym niezbędne jest także szczepienie szczepionką uodparniającą na zakażenie bakterią Bordetella bronchiseptica. W Polsce niektóre złożone szczepionki przeciwko kaszlowi kenelowemu zawierają w swoim składzie tę bakterię.

Wszystkie te zarazki wykazują stosunkowo małą chorobotwórczość, są niegroźne w normalnych warunkach. Każdy z nich wywołuje tylko ograniczone zmiany zapalne w błonach śluzowych górnych dróg oddechowych (słaby kaszel). Uszkodzenie błony śluzowej przez wirusy sprzyja jednak wtórnym infekcjom bakteryjnym i takie mieszane zakażenie może się objawiać cięższą, dłużej trwającą chorobą dróg oddechowych. Bakteria Bordetella bronchiseptica może być czynnikiem wikłającym wirusową infekcję, ale może być też pierwotnym czynnikiem chorobotwórczym.

INFEKCJE PRZENOSZONE PRZEZ KLESZCZE

Aktywność kleszczy (Ixodes ricinus) zaczyna się w Polsce w marcu, a kończy w październiku, przy czym wyraźnie maleje w lipcu i sierpniu. Nie każdy kleszcz przenosi zarazki. Groźne jest ssanie dłuższe niż 24 godziny.
Przy wcześniejszym usunięciu kleszcza ze skóry ryzyko infekcji jest niewielkie. Większość psów przechodzi infekcję (boreliozę czy babeszjozę) bezobjawowo. Szczepienia mają sens w odniesieniu do psów przebywających stale na terenach zalesionych, położonych w pobliżu łąk i pastwisk. Pozostałe psy wystarczy chronić specjalnymi preparatami odstraszającymi kleszcze.

BORELIOZA

Jest wywoływana przez krętki. Przenosi się na skutek ukąszeń kleszczy. Objawia się jako ostre lub podostre zapalenie jednego lub kilku stawów, powodujące przejściową lub powracającą kulawiznę.
Zmieniony staw jest obrzękły, cieplejszy i wrażliwy na dotyk. Objawom tym towarzyszy zazwyczaj brak apetytu i posmutnienie. Większość zarażonych psów przechodzi chorobę bezobjawowo.
W leczeniu boreliozy stosuje się antybiotyki, ale u psów nieleczonych borelioza ustępuje samoistnie - zapalenia stawów mijają po kilku dniach, a powikłania zdarzają się wyjątkowo. W tej sytuacji celowość antybiotykoterapii, podobnie jak szczepień, budzi wątpliwości. W profilaktyce najważniejsze jest niedopuszczenie do inwazji kleszczy - stosowanie preparatów ochronnych lub specjalnych obroży - oraz szybkie usuwanie kleszczy ze skóry.

BABESZJOZA (PIROPLAZMOZA)

Jest to przewlekłe i zwykle utajone zakażenie prowadzące do anemii (niedokrwistości). Chorobę wywołuje pierwotniak pasożytujący w krwinkach czerwonych, którego nosicielami są kleszcze. Jej objawem jest podwyższona temperatura oraz powiększenie śledziony i wątroby. Znane są już szczepionki przeciwko babeszjozie, ale ich skuteczność jest wątpliwa.

źródło - Przyjaciel PIES